Από την ημέρα αυτή, αρχίζουν τα Άγια και Σωτήρια Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και ως τύπος του λαμβάνεται από την Εκκλησία ό πάγκαλος Ιωσήφ. Αυτός ήταν ο 11ος γιός του Ιακώβ και τά αδέρφια του, αφού τόν είχαν πετάξει μέσα σε ένα λάκκο, στην συνέχεια τον πούλησαν στους αλλόφυλους. Αυτοί τόν πήγαν στην Αίγυπτο. Εκεί, για την σωφροσύνη του συκοφαντήθηκε, καταδικάστηκε σε φυλάκιση, τέλος δε βγήκε από το δεσμωτηριο με δόξα πολλή και τιμήθηκε σάν βασιλιάς. Έγινε κύριος όλης της Αιγύπτου και σιτοδοτης όλου του λαού. Με όλα αυτά ό Ιωσήφ, προεικόνισε στόν εαυτό του τά Πάθη την μετέπειτα δόξα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Μαζί με την μνήμη του Ιωσήφ, αναφέρεται και ή ιστορία με την άκαρπη συκιά, που ό Κύριος καταράστηκε και ξεράθηκε. Αυτό απεικόνιζε τή συναγωγή των Ιουδαίων, που, επειδή δεν είχε τόν απαιτούμενο καρπό της αρετής και της ευσεβείας,γυμνωθηκε από κάθε χάρη πνευματική, με την κατάρα.
Ιδού, ό Νυμφίος έρχεται,εν τω μέσω της νυκτός’ και μακάριος ό δούλος, όν ευρησει γρηγορουντα’ ανάξιος δε πάλιν, όν ευρησει ραθυμουντα. Βλέπε ούν ψυχή μου,μη τώ ύπνω κατενεχθεις, ίνα μη τώ θανάτω παραδοθης, και της βασιλείας έξω κλεισθείς’ αλλά ανάνηψον κράζουσα’ Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ό Θεός ημών, δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Κοντάκιον. Ήχος πλ.δ. Ως απαρχας τής φύσεως
Ό Ιακώβ ωδυρετο, του Ιωσήφ τήν στέρησιν’ και ό γενναίος εκαθητο άρματι,ως βασιλεύς τιμώμενος’ τής Αιγυπτίας γάρ τότε, ταίς ηδοναις μη δουλεύσας αντεδοξαζετο, παρά του βλέποντος τάς τών ανθρώπων καρδίας, και νέμοντος στέφος άφθαρτον.